ملکوت یاد
…
هوای باران کرده دلم در قلب تابستانی غریب !
هوای جنونی عقل آمیز در سر دارم …
اشتیاق بال زدن در ملکوت یادت حضرت عشق !
هوای رفتن و اوج گرفتن در آسمان رضایتت …
بطلب تا پر بگشایم … ..
سراغ خود را از نسیم می گیرم می خندد …
بی پر وبال گشته ام و خبر ندارم …
سرتاپا سوخته ، گداخته چون زر ناب !
عجب هنری دارد این سوختن …
…
دلتنگم ، بیقرارم در هوایت ….
…