« و اسبغ علیکم نعمه ظاهره و باطنه » لقمان ۲۰
( نعمتهای ظاهری و باطنی خود را به وفور بر شما فرو فرستاد ) .
حضرت موسی بن جعفر علیه السلام در تفسیر آیه فوق فرمود :
نعمت ظاهری امام ظاهر ، و نعمت باطنی امام غایب است که
شخص او از دیده ها غایب می شود و معدنهای زیر زمینی
برای او آشکار می گردد و راههای دور برای او نزدیک می شود .
……
انفاق و احسان کنید ، سوگند به خدایی که دانه را شکافت و انسان
را آفرید ، روزی فرا خواهد رسید که دیگر برای انفاق یک درهم و یا
یک دینار محلی پیدا نشود .
( امام حسین علیه السلام )
دارم به لطافت دورانی می اندیشم که مورد زکات پیدا
نمی شود مگر انسان از خدا همیشه این را نمی خواست
همیشه شنیده ام دعای خیلی انسانها در طول تاریخ
این بوده که وقتی می پرسیدند آرزوی شما چیست
خیلیها می گفتند هیچ فقیری در عالم نباشه .
و این آرزو با آمدن امام ارض و سماوات تحقق
می یابد پس چرا آرمان همه ما ، همه ما انسانها
یکی نباشد ..
برای رسیدن به آن دوران طلایی و به آن لطافت انسانیت
چه کرده ایم ؟
حتی از دعا دریغ می کنیم از اینکه ساعاتی از عمر تلف شده امان
را به هدر ندهیم عمر ما انسانها وقتی هدر نخواهد رفت که به
او بیندیشیم که در حدیث داریم اگر به فکر او بوده و منتظر
باشی گویا در خیمه حضرت حاضر بوده ای !
.ً
