الآن دارم از بسیج حقوقدانان برمی گردم
جمع دانشگاهی حوزوی بود بحث عفاف و حجاب شد
بحثو من بازکردم و گفتم ما باید گفتمان سازی کنیم
گفتمان عفاف و حجاب با این رویکرد که
تا کسی در وجود خودش احساس ارزشمندی نکنه
امکان نداره به فکر حراست از داشته هاش باشه.
و واقعا معتقدم که اگر زن هویت خودشو نشناسه
و نفهمه که دارای ذخایری ارزشمنده نمیتونه حفظ کنه
مثل مروارید داخل صدف یا گوهر یا جواهر
کسی که نمیفهمه جواهر آیا نیازی به صیانتش می بینه ؟
و گفتم بابد گفتمان حقوقی هم داشته باشیم
و نه با جنگ و دعوا .
قاطبه بدحجابا ناآگاهن و درصدی هم آگاهانه
هنجارشکننوضعشون فرق می کنه.
یکی از اعضا گفت اما اونا خوشبخت ترن گفتم
از کجا میگی اونا از درون خالین اما
جواهر شناس میدونه جواهر داره و قدرشو میدونه
و کسی که تو خونه گوهر داره یخت ازش محافظت می کنه
و جای بد آب و هوا و در معرض غبار قرارش نمیده
کسی که احساس ارزشمندی از درون نکنه خالیه
و احساس سخت باختن داره
و در معرض باد و طوفان خودشو می بینه .
یکی دیگه از بچه ها یه شبهه آورد که ما
هر چقدرم حفظ پوشش کنیم باز چشم حریص نامحرم
دنبالمونه و زیاده پی چه سود از حفاظت ما ؟!!!!
جوابی که به ذهنم رسید با توجه به اینکه
این شبهه تو اون جمع پذیرفته شد این بود که
اگه طوفانی با سرعت بالا در حال نزدیک شدن باشه
و کسی در معرض طوفان با سرعت بالا
فقط یه روکش داشته باشه عقب سرش کسی
تو چادر باشه و اون یکی تو چهار دیواری محکم
آیا اصابت زحمات طوفان به این آدما یکسانه ؟
مسلما طوفان اثرش به کسی که تو خونست
خیلی ناچیزه اما کسی که در برابر طوفان شدید
چیزی برای حفاظت نداره مثل بی حجاب
و بد حجاب در معرض هجمه نگاههاست …
