این جامسجد کوفه ، محراب و آخرین نقطه ای که تو از آن جا به لقا خدای تعالی رفتی …
می دانم این روزها چشمهایت و چشمهای حبیبت محمد صلی الله علیه و
آله سلم گریان غزه است که فرمود من و علی پدران امتیم
اما نمی دانم این روزها با این گرفتاریهای جهان اسلام
چه بر دل نازنین اربابم می گذرد
اللهم عجل لولیک الفرج
به همان قاطعیت کلام مقتدایمان روح الله
به نافذیت کلام رهبرم امام خامنه ای بندهای پوتینها
را محکم بسته پیشانی بندهای غیرت را
گره زده ، دستهای مشت شده و با نفسهای
عابدانه روزه دار دارمان
در صفوف فشرده فریاد خواهیم زد :
رژیم جعلی و ولد حرامی استکبار ، اسراییل
غاصب غده چرکین وسرطانی با هرم نفسهای من
و تو و جوشش عشقمان به قدساز بین خواهد رفت .
آن یک سطل آبی که امامم فرمود سطل آب
نفرت من و تو بود از رژیم غاصب
یعنی هر چه در توان داری شده قدر یک سطل آب ، نفرت
و تبری و انزجارت را بر سر ایادی ظلم بریز ، و منتظر آمدن
ارباب باش که با قدرت الهی بساط ظلم را از بین خواهد برد
وعده ما ، آدینه ، جمعه بیاد ماندنی آخر ماه مبارک با تمام قوا
…..
« و اسبغ علیکم نعمه ظاهره و باطنه » لقمان ۲۰
( نعمتهای ظاهری و باطنی خود را به وفور بر شما فرو فرستاد ) .
حضرت موسی بن جعفر علیه السلام در تفسیر آیه فوق فرمود :
نعمت ظاهری امام ظاهر ، و نعمت باطنی امام غایب است که
شخص او از دیده ها غایب می شود و معدنهای زیر زمینی
برای او آشکار می گردد و راههای دور برای او نزدیک می شود .
……
انفاق و احسان کنید ، سوگند به خدایی که دانه را شکافت و انسان
را آفرید ، روزی فرا خواهد رسید که دیگر برای انفاق یک درهم و یا
یک دینار محلی پیدا نشود .
( امام حسین علیه السلام )
دارم به لطافت دورانی می اندیشم که مورد زکات پیدا
نمی شود مگر انسان از خدا همیشه این را نمی خواست
همیشه شنیده ام دعای خیلی انسانها در طول تاریخ
این بوده که وقتی می پرسیدند آرزوی شما چیست
خیلیها می گفتند هیچ فقیری در عالم نباشه .
و این آرزو با آمدن امام ارض و سماوات تحقق
می یابد پس چرا آرمان همه ما ، همه ما انسانها
یکی نباشد ..
برای رسیدن به آن دوران طلایی و به آن لطافت انسانیت
چه کرده ایم ؟
حتی از دعا دریغ می کنیم از اینکه ساعاتی از عمر تلف شده امان
را به هدر ندهیم عمر ما انسانها وقتی هدر نخواهد رفت که به
او بیندیشیم که در حدیث داریم اگر به فکر او بوده و منتظر
باشی گویا در خیمه حضرت حاضر بوده ای !
.ً
رسید ناب ترین لحظات سال…
همیشه قدر دوم که علی پایان می دهد
اشتیاق آسمانیان را برایم حکم دیگری
داشته است…
دراین لحظان ناب می نگارم تا بماند
با دست خود سند می دهم و
می نویسم
برای ارباب ،
برای پدر …
فکر می کردم چند چندم دیدم آن جایی که من
ایستاده ام از ارقام دنیوی چیزی وجود ندارد
تا شدت بی مهری ، ناسپاسی
و قدر ناشناسی ام را نشان دهد ..
واقعیتی است که تا به امروز به رویم نیاوردی
پدر دستم را گرفتی و از جایی که ایستاده بودم به جایی
آوردی و رساندی و با محبتت سیر دادی که باز رقمش به ارقام
دنیوی لا یمکن است بیانش ،…
ارباب ، حضرت مهر ،
عزیز عالم ، آقای عالم ،
من در برهوت ناسپاسی ام همواره دل از تو شکسته ام
و تو ارباب عالم ،
همیشه پدرانه گذشت کرده ، دعا نموده ای ،
در این لحظات عالی می نویسم برایت که
پرونده سیاه شده و خط خطی مرا
دیدی و اشکت جاری شد خدایم بکشد که …
پرونده بی آبرویم را دیدی دل نادم مرا هم قطعا می بینی
می دانم برای یا ابانا استغفر لنا گفتم دیر است …
اما من می گویم بلند می گویم ، ..
من نادمم ..
من به بدی پرونده ام نمی خواهم باشم ..
پدر ، ارباب …
بدون یاد تو و نگاه تو دنیای وجودم و
جهان فکرم خاموش است
خودت بهتر میدانی دعای این لحظات دلم
را و قدر اول و حتما قدر سوم
که پرونده ام را کسی بردارد ،
نمی دانم گم شود آرزویی محال است
اما دلم نمی خواست چشمت
به پرونده ام بخورد و دلت آزرده شود …
همین !
فرق سرم درد می کند ،
تو داری وداع می کنی ،
دلتنگ توام با اینکه هنوز نرفته ای ،
دارم مرور می کنم روزهای زیبایی را
که خدا را بیادمان انداختی
دارم مرور میکنم ۱۳سالگی شیرینت را
و دست رشیدت که برای یاری
دین خدا بالا آمد ،
دارم مرور می کنم روزهایی
که سپر جان پیامبر می شدی ،
دارم لیله المبیت ، غزوه احد
و بدر و حنین و خیبر و…
دارم مرور می کنم روزی که جبراییل ،
پیک حق بلند فریاد می زد لا فتی الا علی
لا سیف الا ذوالفقار ،
دارم مرور می کنم روزهای سخت بی زهراییت
را که همان دم که چشم حبیبه خدا
بسته شد تو هم چشم بستی و اما
دیگر بار برای خدا پلک زده و چشم گشودی و
بیست و پنج سال دم نزدی و برطغیان و
طاغوت و ستم خود پرستان سکوت کردی
روزهای بیعت اجباری تو که دست خدا را
دست بسته به مسجد کشاندند بی ردا و عبا
و دستت را که مشت کرده بودی و
بیعت از تو نمی توانستند بستانند …
روزهای خار در چشم و استخوان در گلویت
روزهای سخت تو و شبهای راز
و نیازت و گریه های سخت ترت
نرفته دلم برایت تنگ شده همه چیز من !
چشمهایم را می بندم و یک آن
عالم را بی تو تصور می کنم ،
چشمهایم با وحشت باز می شود تو
که نباشی خلیفه خدا وصی رسول ،
اخ الرسول، زوج البتول ، پدر بشریت ،
پدر انسانیت ، امیرالمومنین ، مولی الموحدین
، .. دیگر هیچ نیست
داری می روی از دستمان ، آسمانیان و
کروبیان به منتها آمال خود می رسند
عمری است آرزومند لقا تواند که
اگر نه این بود خدا به حق اشتیاقشان
هم سیمای تو را از فرشتگان نمی آفرید
تا ملایک با دیدنش یاد
تو باشند و عطش عشقشان التیام یابد .
ما چه کنیم ؟
که اگر نبود ارباب ، امام زمان ، پدر …
دل ما هم التیام نمی یافت ،
دارد می رسد لحظات سخت وداع ،،
خدا به داد دلمان برسد …
 |
