#نذر_شده
#دست_نوشته
* (معصومین علیهم السلام که مظهر و تجلی صفات خداوند متعال هستند و اولیاء الله نیز خود را متخلق به اخلاق الهی و صفات الهی میکنند … ابوالفضل العباس علیه السلام هم که درجات و فقرات شدید و سدیدی از عصمت را با عبودیت بسیار زیاد کسب کرده بود …)
امشب ، در این فراز جوشن که خواندم « یا کثیرالوفاء » … جز تو ای علمدار باوفا هیچ چیز و هیچ کس دیگر از ذهن و دلم نگذشت…
زیارتنامه ات گواه و مبیّن حال دل من است ، آنجا که میخوانیم تو را اینگونه و می ستاییم اینگونه :
« أَشْهَدُ لَکَ بِالتَّسْلِیمِ وَ التَّصْدِیقِ وَ الْوَفَاءِ وَ النَّصِیحَةِ لِخَلَفِ النَّبِیِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ الْمُرْسَلِ وَ السِّبْطِ الْمُنْتَجَبِ … »
ای بسیار وفادار …
آن هم برای چه کسی ؟… کثیرالوفاء برای ابی عبدالله الحسین علیه السلام …
چرا عظیم نباشد مقاماتت عندالله ؛ با این همه فضیلت ای « ابوالفضل » …
که در سوگت سرودند :
« اَبَا الْفَضْلِ یَا مَنْ أسَّسَ الْفَضْلَ وَالإبَأَبِی الْفَضْلُ إلاَّ أنْ تَکُونَ لَهُ أَبَا… »
: ای ابو الفضل! ای کسی که هر برتری و پاکدامنی را بنا نهادی! آیا برای من برتری و فضلی وجود دارد که تو پدر آن نباشی؟ (آیا کسی می تواند فضلی داشته باشد که در تو نباشد.)
