سلسله نورانی
آجرک الله یا بقیه الله ، ارباب
غمینیم در غمت وبا شادیت شاد…
آقا ، چه در کنج زندان هارون باشی
چه در عرش و چه هر نقطه از ارض و سماوات
چه فرق می کند برای تو که پدر بندگان خدایی!
برای دل مهربان تو که شفیق تر از پدر برای
آدمهای خود فراموش شده ای فقط رضای دوست مهم است
نه تو که شما ، شما که سلسله نورانی تقرب
یافتگانید و پاک شدگان، شما، سلاله نورید
زاده نور ، نور علی نور.
امشب با کوله باری از درد ، زخم و جراحات
با دلی محزون و شکسته از کنج زندان به سوی دوست می روی
گرچه رفتن برای تو زیاد معنا ندارد تو منفصل از دوست
نبودی تا هم اکنون بدو بپیوندی ، دیوارهای محبس
غرق اشک و ماتم اند …
