ذات صمدی
خدای من !
خوف همیشگی ام سببی دارد
سبب خود منم .
خود من که مانع رسیدن فیوضات رحمانی
به خانه قلبم گشته ام !
تمام تلاشم را نکرده ام ، قبول!
اما از سر جرات ناسپاسی نکرده ام !
اینطور نیست؟!
سبب منم که عمل صالحی ندارم ،
ایمان درستی ندارم ،
قلب سلیمی ندارم ،
آنی نبودم که تو می خواستی ،
من ضعیفم و این بهترین
واگویه و تعریف من است ،
نیست ؟!
و تو ذات صمدی کریمی که زیبایی
و بخشش از او دیده ام !
اما این بهترین تعریف تو نیست !
من توان تعریف برگی از درختی در
عالم که مخلوقی از مخلوقات توست را ندارم …
الله اکبر …
این زیباترین است که شنیده ام ،
چون فرموده خود توست …
