زمان و مکان همه مفاهیمی اند برای ما ، لیک برای خدا و اولیائش
زمان و مکان معنا ندارد اراده خدا تحت هر شرایطی اجرا می شود
….
روایت پنجم ؛
حدثنا احمد بن محمد ، عن علی بن الحکم ، عن عمیر بن یزید قال :
کنت عند ابی الحسن علیه السلام فذکر محمد فقال : انی جعلت
علی ان لا یظلنی و ایاه سقف بیت . فقلت فی نفسی : هذا یامر
بالبر و الصله و یقول هذا لعمه ، قال : فنظر الی فقال : هذا من
البر و الصله انه متی یاتینی و یدخل علی فیقول : و یصدقه
الناس و اذا لم یدخل علی لم یقبل قوله اذا قال .
عمیر بن یزید گوید : خدمت امام رضا علیه السلام بودم که
از محمد ابن جعفر ( عموی حضرت ) سخن به میان آورد و
فرمود : من با خود عهد کرده ام که در زیر یک سقف با وی جلوس
نکنم . راوی گوید : من با خود گفتم این شخص ما را به نیکی کردن
به ارحام امر می کند و خود با عمویش چنین رفتاری دارد . در این هنگام
امام علیه السلام به من نگریست و فرمود : این قطع ارتباط خود صله
ارحام است ، محمد هرگاه نزد من بیاید مردم او را تصدیق خواهند کرد
و هرگاه نزد من نیاید و من نزد او نروم مردم گفته های او را نخواهند پذیرفت .
________
توضیح :
برای بعضی سوال بوجود آمده بود علی رغم اینکه
حدیث گویاست و من خواستم ازشون تدبر کنن
باز منظور امامو نفهمیده بودن ..
حدیث روشنه شخص نامبرده اگر به بیت امام رفت و آمد داشت همین
امر دایر بر تایید شخص از ناحیه امام بود
در حالیکه در عدم ارتباط این تایید صورت نمی گرفت
…