اشارت دوم :
اولین روزی که امام رحمه الله برای درس روی منبر نشستند ، من
در درسشان حاضر بودم . ایشان قبلا روی زمین می نشستند و
درس می گفتند ، و بعد از چندی که جمعیت زیاد شد و طلاب
می خواستند چهره ی ایشان را زیارت کنند و صدایشان را
درست بشنوند ، اصرار کردند که روی منبر بنشینند . گمان
می کنم ایشان بعد از رحلت مرحوم آیه الله العظمی
بروجردی ( رضوان الله علیه ) این را قبول کردند . تا آن
بزرگوار حیات داشتند ، ایشان روی منبر ننشستند .
این بزرگوار ، آن روز را تماما به نصیحت گذراندند .
اولین مطلبی که بعد «بسم الله » فرمودند ، این بود که
مرحوم آقای نائینی رحمه الله علیه روز اولی که برای
درس روی منبر نشست ، گریه کرد و گفت : این همان
منبری است که شیخ انصاری رحمه الله علیه روی آن
نشسته ؛ حالا من باید روی آن بنشینم !
ایشان از همین جا شروع به نصیحت طلاب کردند که
بفهمید چه کاری می کنید و چه قدر این مسئولیت
سنگین است .
منبع : مشک افشان
