هر وقت فضای دانشگاه رو تو رسانه
فیلم و… نشون میده یه فضای زننده
مختلطی که بوی دانشگاه اسلامی رو نمیده!
من چه دوره کارشناسی ، چه ارشد این فضا رو ندیدم !
بعد با خودم فکر کردم دیدم من وقتی
خواستم برم دانشگاه عقاید و آراء و جهان بینی ام
را هم همراه خودم بردم…
این اعتقاد منه که اگه؛
نتونی اعتقاد و ایدئولوژی خودتو همراهت
داشته باشی سکولاریزه عمل کردی
ولو اینکه در ظاهر نشان دهی اسلامی فکر میکنی
چون نمیشه ، اگه فکرت اسلامی باشه
عملت هم لاجرم اسلامی میشه!
اگر تفکرت را نتوانی در عرصه اجتماعی ورود بدی
یعنی تو عملا به چیزی اعتقاد نداری!
با خودم فکر کردم چه دانشگاه و چه حوزه
من ذره ای از بینشم عدول نکردم
این تعریف نبود خودشناسی بود …
باید هم نقطه قوت رو دید هم ضعف!
دیدم بسته به اینکه به چه هدفی رفته باشی
نوع رفتارت شکل می گیره بودن کسایی
که در ظاهر خوب بودن اما با ورود به دانشگاه
شکل دیگه ای پیدا کردن!
چرا؟ چون خودشونو نشناخته بودن ، اینکه
برای چی اومدن و می خوان چه بشن!
…
ط.ن:یاد دانشجویانی که عقیدشونو با خودشون
همه جا بردن چون چیزی جدا از خودشون نبود!
انسان با عقایدش شناخته میشه و فصل اون از بقیه است
یاد دانشمندان هسته ای که با علم به جام شهادت رسیدن
یاد دانشجویانی که تعهد به دانشگاه اسلامی دارن.
یاد همه بزرگانی که دانشگاه مملکت اسلامی را احیاءکردن.
…