روضه گاه مجازی تسنیمی از جنت یار

#منتظر_صالح
گمنامی…
دارم فکر میکنم چندصدتا…چند هزارتا پاسدار و بسیجی و تخریب چی و جهادگر بی نام و نشان داشتیم که از خدا گمنامی خواستند؟
ما هم البته اهتمامی برای شناختنشان نداشتیم… بماند !
نمیدانم چرا با مرور خاطرات شهید مدنی قمصری ، یاد شهید شاهرخ و اعظمی افتادم !
بیهوده نگردید ! نه عکسی و نه خاطره ای … هیچ چیزی از آنها پیدا نخواهید کرد .
از آنها فقط در لنز دوربین ها ، چند قطعه فیلم در آخرین روزهای حیاتشان ثبت شد و تمام !
حتی از نگاه کردن به دوربین طفره میرفتند ! ناراحت و معذب بودند که تصویرشان دارد قول و قرار گمنامی شان با خدا را بهم میزند … اما حتی توان سخن گفتن را هم از دست داده بودند …
یادم هست سنم کم بود اما آنقدر متاثر میشدم از این همه دردی که میکشند و صبری که دارند و گمنامی و بی نشانی که خواسته اند … که خداخدا میکردم دیرتر ساعت دوازده ظهر شود و من بتوانم تمام برنامه را ببینم اما ساعت دوازده میشد و باید به مدرسه میرفتم و آن وقتها برنامه ها تکرار نداشت و نمیدانم چرا آن فیلم ها در آرشیو صدا و سیما برای همیشه گم شد .
من آن روزها دیدم کسانی را که اصلا اعتقادی به نظام و انقلاب نداشتند اما با دیدن تن و بدن و دست و پای ورم کرده شهید اعظمی در اثر استنشاق گاز خردل ، بی امان ساعتها اشک می ریختند …
من آن روز را یادم هست که بلافاصله بعد از شهادت شاهرخ ، اعظمی را نشان دادند در مشهد … و چند روز بعدش او هم به شاهرخ ملحق شد …
خاطرات سوخته ای که انتهایش تلخ تر از هر تلخی است که وجود دارد … مرا بیاد ان روزها انداخت . قاب این نوشته ام بی تصویر است چون از آن شهیدان بزرگوار گمنام هیچ چیزی نمانده است . لاحول و لا قوة الا بالله از این همه بندگی آنها و این همــــــــــــــــــــــــه نابندگی ما …
#به_قلم_سبزترین

#منتظر_صالح
#شهید_من_پدرترین
سفر حج ، میقات با خدای عشق با پای دل راه سخت صفا و مروه را پیمودن کار عاشقان است. بین آنکه دلش مشتاق باشد،‌ با آنکه پایش مشتاق باشد فاصله‌ای است به وسعت آسمان تا زمین.
مرتضی که از این سفر بازگشت،‌ به دیدارش رفتیم، در عرفات گم شده بود، می‌گفت: «آنقدر گشتم تا توانستم کاروان خودمان را پیدا کنم. خیلی برایم عجیب بود. من که گم بشوم دیگر چه توقعی ازآن پیرمرد روستایی است.»
لبخندی بر لبانش نشست و ادامه داد :« بعد یادم آمد که ای بابا! حدیث داریم که هرکس در عرفات گم بشود خدا او را پذیرفته است. صحرای عرفات، حضور صاحب‌الزمان عجل الله فرجه است »
و دل بی‌قرار آوینی، اگر تمام اشک‌هایش در جبهه بی‌شاهد بود،‌ آنجا که دیگر مولایش دل بی تاب سید را می‌دید. آنجا که حجه‌بن‌الحسن اشک را از روی گونه‌های مردان خدا پاک می‌کند، دستانش را می‌گیرد،‌ تا راه را گم نکند سیدی دست در دست سیدی والامقام هفت وادی عشق را با پای جان می‌دود.
* گفتم که : منتظر ، صالح تر از سید مرتضی سراغ ندارم .

#منتظر_صالح
#پدر_ترین
« با دستهایت ، انس گرفتم ، قد کشیدم ، بزرگ شدم ، تکثیر شدم ، … و دارم با دستهایت در یک کلام ، زندگی میکنم … این را جز تو و خدایی که تو را به من هدیه داد کسی نمیتواند که ادراک معنا کند … »
#به_قلم_سبزترین

#منتظر_صالح
#جان_باز
« خاطرات سوخته » 3
برگه ی سوم: دیشب همه ی بچه های گردان زهیر، شیمیایی شدند و به عقب رفتند. تمام جزیره ی مجنون آلوده است. ما هم باید تا فردا برگردیم. سید که از قدیمی های جنگ است می گوید قبل از آزادی خرمشهر، عراق فقط چند بار از گاز اشک آور و تهوع آور استفاده کرد؛ اما بعد از فتح خرمشهر، انواع و اقسام بمب های شیمیایی نیست که مرتب روی سر بچه ها نریخته باشد.
باید ضربه ی فتح خرمشهر خیلی کاری بوده باشد که صدام تیر خلاص خودش را بزند و از یک سلاح ممنوع استفاده کند. آن هم اینقدر علنی.
چند روز پیش برادر مسرور را دیدیم، می گفت آن پیرمردی که از تو خوشش آمده بود، دوباره به ایران آمده است. او از سفر قبلی مقداری موی سر یک زن را که در بیمارستان اهواز در اثر تماس با گاز خردل شهید شده با خود به بلژیک برده بود. خبرنگارها گفته اند دروغ می گویی که عراق از گاز خردل استفاده کرده است.
پروفسور هندریکس درِ شیشه را که موهای زن در آن بوده، باز می کند و می گوید این موها را لمس کنید! اگر دروغ باشد که هیچ اتفاقی نمی افتد ولی اگر راست گفته باشم و دست شما تاول بزند، کاری از من بر نمی آید. چون سولفو موستار(خردل) پادزهر ندارد!
تازه متوجه شدم چه بایکوت خبری شدیدی علیه ما حکمفرماست.