#نذر_شده
به نقل از کتاب چهره درخشان حضرت ماه علیه السلام :
« هزار نکته باریک تر ز مو اینجاست … »
سیدعطاءالله شمس دولت آبادی نقل کرد : یکی از علما برای برآمذن حاجتش ده شب در حرم مطهر امیرالمومنین علیه السلام بیتوته کرد ولی نتیجه نگرفت . سپس به حرم اباعبدالله الحسین علیه السلام رفت و ده شب نیز آنجا بیتوته کرد نتیجه نگرفت . ده شب نیز در حرم آقا ابوالفضل العباس علیه السلام بود و نتیجه ندید . در آخرین شب بیتوته در حرم ابوالفضل العباس علیه السلام دید که زن عربی وارد حرم شد و یک طفل ناقص را کنار ضریح انداخت و گفت : یا ابالفضل ، من از شما اولاد خواستم ؛ اینک خدا به من یک بچه نیمه ناقص داده است ، من از اینجا نمیروم مگر اینکه معجزه کنی و طفل کاملی از برای من از خدا بگیری! ناگهان غوغا شد و گفتند بچه نیمه ناقص معلول ، سالم شد ! زن با خونسردی و آرامش بچه را برداشت و رفت !
( بین الهلالین عرض کنم این توضیح رو که عرب های بومی بادیه نشین خصوصا در عراق ملجأ و پناهگاه و حصن حصینشون حضرت عباس هست و بین اونها معجزه امری عادی هست طوری که بارها و بارها در کتب موثق از قول علمای فاضل که سالها ساکن نجف و کربلا بودند خوندم که به چشم خودشون روزی چندین و چند بار از این معجزات در حرم قمر بنی هاشم می دیدند و از اینکه این یک امر عادی برای مردم اونجاست کمی تعجب میکردند… )
این مرد عالم خیلی دلتنگ شد دلش گرفت و آمد کنار ضریح و گفت : یا ابالفضل العباس ببین من یک ماه است که کنار قبر پدرو برادرت و نیز حرم خودت حاجت خواستم و حاجتم روا نگردید ولی زن عرب بادیه نشین آمد و فورا حاجتش را دادید .
چندی بعد کنار ضریح در همان حالات ناراحتی و پریشانی خوابش برد . در عالم رویا حضرت به وی فرمود :
« هرکس به قدر معرفت خود حاجت میخواهد و خداوند هر نوع صلاح بداند به او کرامت میکند . چه او همین اندازه به ما آشنایی دارد اما حسابشان جداست و ما با نظر لطف به تو می نگریم و صلاح شما را در این حال که هستی می بینیم .»
