#منتظر_صالح
دلتنگی ها گاهی بزرگ اند اما با یک زیارت باحال درمان میشوند…
دلتنگی ها گاهی نفس گیرند اما با یک التماس دعا خواستن از پدر و مادر علاج میشوند …
دلتنگی ها گاهی کمرشکن اند اما با یک روضه تسکین می یابند …
اصلا یک وعده زیارت که به دلت بدهی ، درمان میشوند…
مانده دلتنگ چه کسی باشی… دلتنگی ات از چه جنسی باشد… تا چه شدت باشد…
اما وااااااااااااااااااای به روزگاری که دلتنگی هایت ختم به آقایی شوند که نه حرم دارد نه خانه اش را میشناسیم نه حتی اگر در کوچه خیابان ببینیم اش یا بشنویمش ؛ خواهیم شناخت…
این دلتنگی لاعلاج است.. قشنگ و بیصدا میکشدت ! ذره ذره و ملایم چون شمع آبت میکند …
میشوی شبیه قدس!
قلبت شکل شمایل قدس را می گیرد … مسجدی گرفتار میان مثلث های بسیار شوم دنیا ، جهل ، غفلت ، سیاهی ، گناه ، عصیان…
وای به روزگاری که دلتنگی ها را درمان نباشد… ندانی کجا بروی و چکار کنی .. بخدا قسم که بیصدا و ذره ذره درون خودت مذاب میشوی…
#به_قلم_سبزترین
دلم فسیل شد از انتظار آمدنت
دلم شکست ز دوری رویت اما تو؛
هنوز هم که هنوزست در سفر هستی
در این میانه بگو من غریبه ام یا تو؟؟